ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

Γόνος τούτης της πονεμένης γης της Ιωνίας ήταν και ο μικρός Γιαννάκης,

ο μετέπειτα γνωστός στην υπ’ ουρανόν Γέροντας Θεοδόσιος της Βηθανίας,

ο οποίος μετά παρησσίας πολλής, θα ‘λεγε σε ορισμένους σύγχρονους βλάσφημους

μινίστρους και αδίστακτους παραχαράκτες της ιστορίας του Μικρασιατικού ελληνισμού

για την ηγαπημένη του Σμύρνη χρησιμοποιώντας τα λόγια του ποιητού:

« Ήθελα, πριν μες στ’ άπειρο σιωπήσω στο αιώνιο φως δύο στίχων να σε κλείσω.

Κι όταν οι αιώνες που έρχονται αλλοιούν και μηδενίζουν τα όσα βλέπεις μπρος σου,

φύλακες μπρος στον ήλιο να φρουρούν δύο στίχοι μου τον τάφο το δικό σου».

Τον Αύγουστο του 1922 το όμορφο λιμάνι της ελληνίδος Σμύρνης από πύλη εμπορίου

και αναψυχής της Μικρασίας μεταποιήθηκε σε θύρα θανάτου φοβερού των ελλήνων Μικρασιατών.

Πορφύρωσαν τα ύδατα του ένδοξου λιμένα και έγιναν σάβανο ερυθρό για τα ματωμένα σώματα

των ελλήνων χριστιανών που προσμένουν από τότε την κοινή ανάσταση.