Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

 Όμως στα τέλη του Αυγούστου του 1922  από τα ύψη του όρους Πάγου

εσάλπισε ο άγγελος της καλλίστης Σμύρνης και μια βοή θανάτου απλώθηκε υπεράνω της ένδοξης

πόλεως που ο Συναξαριστής των εσχάτων έμελλε να την αποκαλέσει και πόλη μαρτυρική.

Τότε ήταν που άκουσαν και πάλι ο λαός και ο μαρτυρικός εκείνος επίσκοπος Σμύρνης, άγιος Χρυσόστομος,

 τον λόγο της Αποκαλύψεως ως φωνή υδάτων πολλών να κατέρχεται από του όρους:

«Μηδέν φοβού α μέλεις παθείν. Ιδού δη μέλλει βαλείν ο διάβολος εξ υμών εις φυλακήν, ίνα πειρασθήτε

και έξετε θλίψιν ημέρας δέκα. Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής».

 Η μεγάλη αμαρτία του Γένους μας, η διχόνοια και η απροκάλυπτη προδοσία των δήθεν συμμάχων μας

της χριστιανικής Ευρώπης παρέδωσαν την εξάκουστη Μικρασία στο κεμαλικό ασκέρι του θανάτου,

της βαρβαρότητας και του ολέθρου. Στην αντάρα της καταστροφής προλαβαίνει ο μικρός Ιωάννης

και επιβιβάζεται σ  ἕνα πλοίο το οποίο τον παίρνει για πάντα μακρυά από την γενέθλιο γη της Ιωνίας.

 Έτσι πλέον πορεύεται άρμενος και ποντοπόρος στο ελληνικό αρχιπέλαγος και στην θάλασσα

της προσφυγιάς, έχοντας οδηγό και συνοδίτη τον αφέντη Χριστό και την Κυρά την Παναγιά.

 Το καράβι αφήνει τους πρόσφυγες στον Πειραιά και ο μικρός Ιωάννης μαζί με την θεία του, Αγγελική,

 καταλύουν σ’ ένα εργαστάσιο στην οδό Πατησίων, κοντά στο Ι. Ναό του Ευαγγελιστού Λουκά.

Τούτος ο ιερός ναός μαζί με τις ιερές Μονές Αγ. Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Λυκόβρυσης και Παναγίας

Κερατέας έγιναν τα ασφαλή καταφύγιά του στους δύσκολους χρόνους της ορφάνιας και της προσφυγιάς.

Σ’ αυτές τις αυλές του Κυρίου αύξησε τα τάλαντα του Θεού ο Ιωάννης και ακόμα περισσότερο έμαθε

να είναι φιλόθεος, φιλάγιος, φιλάνθρωπος, φιλακόλουθος και ασκητικός.

Παράλληλα φοίτησε στο δημοτικό σχολείο χωρίς να παραλείπει την μελέτη του Ευαγγελίου και των

 βίων των αγίων. Εκείνος όμως ο βίος που τον συγκλόνισε ιδιαίτερα ήταν του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου.

Και η αγνή ψυχή του άκουσε τους ηδύλαλους φθόγγους της θαυμαστής βιοτής του Καλυβίτου ασκητού

και θέλησε να τον ακολουθήσει.

Τότε η ουράνια έλξη μετεβλήθη σε πύρινη προσευχή που μεταποιήθηκε σε πυρίμαχη απόφαση εξόδου

από τον κόσμο και εισόδου στο μέγα στάδιο της μοναχικής ζωής και πολιτείας.

Στο σεργιάνι του στους μοναστικούς τόπους της Αττικής είχε ακούσει για την οσία βιοτή και το

προορατικό χάρισμα του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγ. Μάρκου Χίου, γέροντος Γαβριήλ.